Χόμπι για λίγους (ή για λίγο)...

Ενα κουβάρι μαλλί και δύο βελόνες.

Ξεκινάς.

Φτιάχνεις το γιακά, φτιάχνεις τα μανίκια και συνεχίζεις.

Φτιάχνεις το σώμα, φτάχνεις και σχέδιο, χοντρούς κόμπους για να "κρατάει".

Στο τελείωμα, εκεί που σκέφτεσαι να βάλεις λάστιχο για να τα κλείσεις όλα μέσα, κάπου πιάνεται το μανίκι.

Και τότε αρχίζει το ξήλωμα.

Προχωράς μπροστά όμως, αυτό ξηλώνεται. Σκύβεις, σηκώνεσαι, ξηλώνεται. Πας αργά, γρήγορα, το ίδιο.

Τότε σκέφτεσαι να πλέξεις λίγο ακόμη, όχι μπάλωματα - είσαι αμετανόητος

Πλέκεις λίγο ακόμη, πιο αραιά κομπάκια γιατί θέλεις να κρατήσει παραπάνω, λίγο παραπάνω.

Το πλέξιμο.

Δυστυχώς το μαλλί τέλειωσε.

Φόρα ότι απέμεινε και βγες με τα κουρέλια έξω.

Δε σε νοιάζει, είναι κουρέλια αλλά δε σε νοιάζει.