"Πολλές φορές ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω, μα πώς να γίνει
πιστευτό, περιπλανιόμουν, λοιπόν, σιωπηλός, κι αν δεν πέθαινα,
είναι για να κρατήσω αυτή την έσχατη θέση και να μην υποφέρει
ένας άλλος τελευταίος" Τ.Λ.

Τρίτη, Μαρτίου 08, 2011

All I ever wanted was a single thing worth fighting for...




Το "Avatar" το είχα δει μερικές μέρες πριν και είχα μείνει με το στόμα ανοικτό, θα το ξανάβλεπα σίγουρα. Τώρα αν θα πλήρωνα κανονικό ή παιδικό εισιτήριο δεν είχε και μεγάλη σημασία, την ίδια στιγμή που μια κρύα μπυρίτσα θα συνόδευε ιδανικά το βράδυ. Τουλάχιστον αλκοόλ μπορείς να παραγγείλεις με ευκολία, ανεξάρτητα από το εισιτήριο.

Κι όλα κόλλησαν. Θόλωσαν. Εσβησαν. Τέλειωσαν οι μπαταρίες από το walkman και ξεκίνησε το μάσημα της κασέτας. Μερικές άναρθρες κραυγές φόρτωσαν με φόβο την ατμόσφαιρα, δεύτερο πατατράκ τόσο σύντομα και δύσκολα βγαίναμε λάδι. Στην απέναντι γραμμή, μια φωνή ψυχραιμίας και ταχύτατης σκέψης βοηθάει λίγο την κατάσταση, ενώ όλα μοιάζουν να μπαίνουν και πάλι στη θέση τους.Ο φόβος όμως φυλάει τα έρμα κι ο έλεγχος αναπόφευκτος.

Στη διάρκεια της ολονυχτίας, πέρασε ένα ζευγάρι με έναν τύπο που κόντεψε να μείνει "κόκαλο" την ώρα του σεξ, ένας άλλος που είχε έρθει με τη μαμά και παραπονιόταν για πονοκέφαλο, με τέτοια μαμά ο πονοκέφαλος είναι το λιγότερο που μπορεί να σου συμβεί, ένας ναρκομανής που είχε πάει να πει το παραμύθι του και μια φιλάσθενη που πρέπει να είχε τα επείγοντα δεύτερο σπίτι της. Δεν ήταν φορτωμένη εφημερία, όμως όποιος βαριέται να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει.

"Θα πρέπει να σας αγαπάνε πολύ για να έρθουν τέτοια ώρα εδώ", είπε το αφεντικό της εφημερίας με μια φωνή γεμάτη απορία και θαυμασμό ταυτόχρονα. Χαμογέλασα αμήχανα και κάπου εκεί η ψύχραιμη φωνή πήρε σάρκα και οστά, έστω κι αν το άγχος για την έκβαση της υπόθεσης ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Λίγες μεστές κουβέντες και ένα χαμόγελο στάθηκαν αρκετά για επανέλθουν όλα γύρω μου.

Απο τότε πέρασε ένας χρόνος. Ανα τακτά χρονικά διαστήματα γυρίζαμε και ένα επεισόδιο, αν τα μαζεύαμε σε μια σεζόν και τα βγάζαμε σε μπλου-ρέι, ο συμπαθής Dr House θα έμενε άνεργος.

Τελικά το "Avatar" το είδα πάλι πριν λίγες μέρες στην τηλεόραση. Σε χάι-ντεφινίσιον. Δύο φορές. Μετά κοιμήθηκα.
"Sooner or later, though, you always have to wake up"

1 ... κρίκοι ένα τάλιρο, βαράτε εδώ:

Ανώνυμος είπε...

μια μανιασμένη απουσία ως τα πέρατα της αίσθησης...

Δημοσίευση σχολίου

Πέντε κρίκοι, ένα τάλιρο εδώ