Σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο. Καλύτερα σε μια αίθουσα προβολής. Ανάβει ένα μικρό κόκκινο φως που καλύπτει επιμελώς τις ατέλειες του πρωταγωνιστή. Κουλουριασμένος κάθεται, άυπνος και ταλαιπωρημένος, περιμένοντας να ξεκινήσει η παράσταση ή να τον πάρει ο ύπνος.
Στον τοίχο αποτυπώνονται συνεχώς οι ίδιες εικόνες και ο μονόλογος συνεχίζεται. Μόνο που ο ύπνος δεν έρχεται και η σεκάνς επαναλαμβάνεται. Αυτή τη φορά χωρίς προβολή, η μπομπίνα γύρισε όσο ήταν και η κινηματογραφική μηχανή καταστράφηκε.
"Αυτή τη φορά θέλω μόνο ένα τετράδιο 11 ιντσών και ένα μολύβι φάμπερ, από τα πράσινα με την ασημί ουρά και τη χοντρή μύτη".
Γράψε λοιπόν κύριε πρωταγωνιστά το σενάριο που έχεις σκαρφιστεί, χαλώντας την μια και μοναδική σελίδα του τετραδίου. Καταστρέφοντας το ένα και μοναδικό αντίτυπο. Τόσο πολύ και με τέτοια μανία που δεν πρόκειται να βγει στην αγορά, αλλά και να έβγαινε, ούτε εσύ ο ίδιος δεν θα το αγόραζες. Καλύτερα τρελός, παρά διάσημος.
Μόλις γράψεις όσα θες αλλά και όσα δεν θες αλλα τελικά ήθελες, τύλιξέ το και βγες από το τενεκεδένιο κουτί σου. Βάλε πάνω δεξιά τη διεύθυνση και κάτω αριστερά τον αποστολέα, έτσι κι αλλιώς μια ζωή το δικό σου έκανες, πάντα ανάποδα, τώρα θα αλλάξεις;
"Sometimes I truly fear that I... am losing my mind. And if I did it... it would be like flying blind".
0 ... κρίκοι ένα τάλιρο, βαράτε εδώ:
Δημοσίευση σχολίου
Πέντε κρίκοι, ένα τάλιρο εδώ