εγώ, τη μέρα, είμαι ένα τίποτα και τη νύχτα είμαι εγώ
"Πολλές φορές ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω, μα πώς να γίνει πιστευτό, περιπλανιόμουν, λοιπόν, σιωπηλός, κι αν δεν πέθαινα, είναι για να κρατήσω αυτή την έσχατη θέση και να μην υποφέρει ένας άλλος τελευταίος" Τ.Λ.
Μόλις την 8η μέρα, όταν η συντέλεια του κόσμου βάδιζε προς την ολοκλήρωσή της, βρήκα το κουράγιο να απαντήσω."τώρα τι;" Θα μπορούσα να αρχίσω έτσι: «σήμερα πέθαναν οι αισθήσεις μου, μπορεί και χθες δεν ξέρω..», αντιγράφοντας τον πρόλογο σε ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα του αγαπημένου μου Α.Κ. Τώρα, το βλέμμα μου το έσκαψαν χείμαρροι δακρύων και δε φυτέψανε ούτε μια υποψία από το χαμόγελό σου, τώρα...τώρα τι; μηχανικά αντιγυρίζω το ερώτημα.................
πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις Απ' τη ζωή μου πέρασες κι αλάργεψες κι εχάθης καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά..
Πόσο πολύ σ' αγάπησα,ποτέ δε θα το μάθεις Κι αν δεν προσμένεις να με δεις Κι εγώ πως θα ξανάρθεις, εσύ του πρώτου ονείρου μου γλυκύτατη πνοή.. Αιώνια θα το τραγουδώ, κι εσύ δε θα το μάθεις, πως οι στιγμές που μου 'δωσες αξίζουν μια ζωή..
εδώ μπαίνω και ξαναμπαίνω, λες και θα βρω κάποια απάντηση. προσπαθώ να αποτρέψω το ενδεχόμενο να καταργηθεί το blog σου, λόγω μη επισκεψιμότητας παρόλο που είναι πιθανό να συμβεί κάποια στιγμή αφού δεν υπάρχει σύνδεση του δημιουργού. τρέμω στην ιδέα. μα, με ποιον μιλάω; 24 ώρες το 24 ωρο, είσαι εδώ μαζί μου.και θα είσαι όσο αναπνέω.
12 ... κρίκοι ένα τάλιρο, βαράτε εδώ:
He'll figure it out...
όλα να πάνε όπως τα θες
Τραγικοί ήρωες, στο ποτάμι του χρόνου
ποτέ δεν θα μάθουμε τους κανόνες ενω
είμαστε ακόμα στο παιχνίδι..
Δεν υπάρχει μυστήριο πιο πολύπλοκο και πιο απλό από αυτό..
Λόγια μπερδεμένα.. μα ξέρεις για τι λέω..
Μόλις την 8η μέρα, όταν η συντέλεια του κόσμου βάδιζε προς την ολοκλήρωσή της, βρήκα το κουράγιο να απαντήσω."τώρα τι;" Θα μπορούσα να αρχίσω έτσι: «σήμερα πέθαναν οι αισθήσεις μου, μπορεί και χθες δεν ξέρω..», αντιγράφοντας τον πρόλογο σε ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα του αγαπημένου μου Α.Κ. Τώρα, το βλέμμα μου το έσκαψαν χείμαρροι δακρύων και δε φυτέψανε ούτε μια υποψία από το χαμόγελό σου, τώρα...τώρα τι; μηχανικά αντιγυρίζω το ερώτημα.................
πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις
Απ' τη ζωή μου πέρασες κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά..
Πόσο πολύ σ' αγάπησα,ποτέ δε θα το μάθεις
Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή..
Αιώνια θα το τραγουδώ,
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή..
εδώ μπαίνω και ξαναμπαίνω, λες και θα βρω κάποια απάντηση. προσπαθώ να αποτρέψω το ενδεχόμενο να καταργηθεί το blog σου, λόγω μη επισκεψιμότητας παρόλο που είναι πιθανό να συμβεί κάποια στιγμή αφού δεν υπάρχει σύνδεση του δημιουργού. τρέμω στην ιδέα. μα, με ποιον μιλάω; 24 ώρες το 24 ωρο, είσαι εδώ μαζί μου.και θα είσαι όσο αναπνέω.
1 χρόνο μετά...από τις πιο ομορφες αναμνήσεις........................
Κι ένα χρόνο μετά από...
Αρνούμαι την απώλειά σου και συνεχίζω το μονόλογο.
Φιλαράκι δεν περνάει μέρα που να μη σε φέρνω στο μυαλό μου... Έτσι θα πάει μέχρι να ξαναβρεθούμε.
2 χρόνια φίλε... 2 χρόνια λιγότερα μέχρι τη στιγμή που θα ξανασυναντηθούμε...
Εδώ είμαι ακόμη φίλε... ;)
Ακόμη εδώ φιλαράκι...
Δημοσίευση σχολίου
Πέντε κρίκοι, ένα τάλιρο εδώ