"Πολλές φορές ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω, μα πώς να γίνει
πιστευτό, περιπλανιόμουν, λοιπόν, σιωπηλός, κι αν δεν πέθαινα,
είναι για να κρατήσω αυτή την έσχατη θέση και να μην υποφέρει
ένας άλλος τελευταίος" Τ.Λ.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 11, 2011

βότκα με κουκούτσα...




Βότκα μανταρίνι, με μπόλικα παγάκια, ελαφριά, όπως το απογευματάκι, δεν με ξεγελάς κι ας είναι μηδέν, δυο : μηδέν, μηδέν (02:00). Τί περίμενες δηλαδή όταν ξυπνάς στις δεκαπέντε και κάτι ψιλά. "Δεν σε βλέπω να κοιμάσαι σύντομα", μας πήρανε χαμπάρι αδερφέ, κρύβε λόγια. Δεν έχω να κρύψω, μου τα έκρυψαν άλλοι απόψε ή καλύτερα δε μου τα φανέρωσαν ποτέ. Εσύ να επιμένεις να κρύβεσαι πίσω από τη συνήθη σου μελαγχολία, πιες μια γουλιά ακόμη μπας και γράψεις δυο λέξεις παραπάνω.

Φτάνεις στο τέλος και το μόνο που σκέφτεσαι είναι ο απέναντι, εκείνος που δεν βγάζει λέξη πίσω από το λευκό παραβάν. Ναι, δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, αστο για αργότερα. Γνωρίζω αλλά δεν ξέρω, απορώ αλλά δεν ρωτάω, μένω εκτός. Πάλι.

Κι αυτός τρέχει, αργά ή γρήγορα δεν ξέρεις, δεν υπάρχουν νούμερα -για τον χρόνο μιλάμε. Δεν ξέρεις τι θα ήθελες, να χτυπούσε τώρα το πουστροτηλέφωνο να τα σηκώσεις όλα και να εξαφανιστείς.

Διάλειμμα. Τραγούδι, φώτα, κάμερα, πάμε.

(Τι βρίσκει κανείς έχοντας ανοικτή την τηλεόραση στο Ιταλικό CSI?)

Τι έλεγα, για το τηλέφωνο που δε χτυπάει. "εσύ τι θα προτιμούσες;". Τι να σου πει ρε μαλάκα ο άνθρωπος, πλάκα κάνεις; εδώ δεν έχει υπάρξει μια φορά στη ζωή σου που να ήξερες τι θες, ρωτάς άλλον; βλήμα. Σκάσε. Και γράφε.

Γράψε για το χρόνο, τις απαιτήσεις που υπάρχουν και ποτέ δεν δημιούργησες, τις λέξεις που κάθε φορά βγαίνουν από τα μάτια, βρεγμένες, άηχες, τη βλακεία που σε δέρνει. Οχι τη "γενική" που άκουσες, αλλά τη συγκεκριμένη που κάθε φορά σε αναγκάζει και γράφεις ένα κάρο ασυναρτησίες.

Μη μου μιλάς για συναρτήσεις σε παρακαλώ, μα τα εκατό φιλετάκια αγριογούρουνου (που έφαγα προχθές και ήταν και γαμώ), τι διάλογος είναι αυτός πάλι; Είπες ότι θα περάσεις δύο λόγια από το κουκούτσι κι ακόμη κάθεσαι και γλύφεις με το μαχαίρι τη φλούδα. Μάλλον το μανταρίνι που έστιψες για τη βότκα είχε πολλά κουκούτσα και μπερδεύτηκες, να προτιμήσεις ένα άλλο φρούτο. Και να ελπίζεις να μην φτάσουμε να μπει το καλοκαίρι γιατί με τα πεπόνια και τα καρπούζια θα χάσεις το μπούσουλα. Εκεί να δεις φλούδα, εκεί να δεις κουκούτσα. Δεν σου αρέσουν οι γερμάδες γαμώ τη αγανάκτησή μου....

Παραλογίζεσαι αχαλίνωτα....

0 ... κρίκοι ένα τάλιρο, βαράτε εδώ:

Δημοσίευση σχολίου

Πέντε κρίκοι, ένα τάλιρο εδώ